"فرهنگ لینگژی" بسیار تحت تاثیر تائوئیسم، مذهب بومی چین قرار گرفت.تائوئیسم معتقد است که زندگی مهمترین چیز است و انسان می تواند با پیروی از رژیم ها و مصرف برخی گیاهان جادویی جاودانه شود.بائو پو زی نوشته Ge Hong نظریه ای را ارائه کرد که نشان می دهد یک فرد می تواند یاد بگیرد که جاودانه شود.حتی با مصرف Lingzhi داستان هایی از چنین اتفاقاتی را نیز شامل می شد.

تئوری تائوئیست باستان لینگجی را بهترین در میان کاتولیکون ها می دانست و با مصرف لینگجی هرگز پیر نمی شد و نمی مرد.بنابراین، Lingzhi نام هایی مانند shenzhi (گیاه بهشتی) و Xiancao (علف جادویی) را به دست آورد و اسرارآمیز شد.در کتاب ده قاره در جهان، لینگجی در همه جای سرزمین پریان رشد کرد.خدایان برای به دست آوردن جاودانگی از آن تغذیه کردند.در سلسله جین، وانگ جیا، چیدن گمشده ها و در سلسله تان، عجایب گسترده دای فو، گفته می شود که 12000 نوع لینگجی در هکتار زمین در کوه کونلون توسط خدایان کشت می شود.جی هونگ، در افسانه خدایان، الهه زیبا، ماگو، تائوئیسم را در کوه گویو دنبال کرد و در جزیره پانلای زندگی کرد.او شراب Lingzhi را به طور خاص برای تولد ملکه دم کرد.این تصویر از ماگو که شراب را در دست دارد، کودکی در حال بزرگ کردن کیک هلویی شکل تولد، پیرمردی با فنجان و جرثقیل با لینگجی در دهانش به هنر عامیانه ای برای جشن تولد با آرزوی ثروت و طول عمر تبدیل شده است (شکل 1-3).

اکثر تائوئیست‌های معروف تاریخ، از جمله Ge Hong، Lu Xiu-Jing، Tao Hong-Jing و Sun Si-Miao، اهمیت مطالعات لینگجی را می‌دانستند.آنها تأثیر زیادی در ترویج فرهنگ لینگژی در چین داشتند.در پی جاودانگی، تائوئیست ها دانش را در مورد این گیاه غنی کردند و منجر به تکامل عمل پزشکی تائوئیستی شدند که بر سلامت و رفاه تأکید دارند.

به دلیل فلسفه آنها و همچنین کمبود دانش علمی، درک تائوئیست ها از لینگجی نه تنها محدود، بلکه عمدتاً خرافی بود.اصطلاح "ژی" که توسط آنها استفاده می شود به بسیاری از انواع دیگر قارچ ها اشاره دارد.حتی شامل گیاه اسطوره ای و خیالی نیز می شد.ارتباط مذهبی توسط حرفه پزشکی در چین مورد انتقاد قرار گرفت و مانع از پیشرفت برنامه های کاربردی و درک واقعی لینژی شد.

منابع

Lin ZB (ed) (2009) Lingzhi from mystery to Science, 1st ed.انتشارات پزشکی دانشگاه پکن، پکن، صفحات 4-6